appropians
Latin
Participle
appropiāns (genitive appropiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | appropiāns | appropiantēs | appropiantia | ||
| genitive | appropiantis | appropiantium | |||
| dative | appropiantī | appropiantibus | |||
| accusative | appropiantem | appropiāns | appropiantēs appropiantīs |
appropiantia | |
| ablative | appropiante appropiantī1 |
appropiantibus | |||
| vocative | appropiāns | appropiantēs | appropiantia | ||
1When used purely as an adjective.