approximo
Latin
Alternative forms
Etymology
From ad- + proximō (“draw near, approach”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [apˈprɔk.sɪ.moː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [apˈprɔk.si.mo]
Verb
approximō (present infinitive approximāre, perfect active approximāvī, supine approximātum); first conjugation
- to be or draw near to, approach
- to approximate
Conjugation
Conjugation of approximō (first conjugation)
Derived terms
Descendants
- Inherited:
- Old Franco-Provençal: aproismar, aproimar
- Franco-Provençal: approîmar
- Old French: aproismier, aproismer, aprismer
- Franc-Comtois: aprimai
- Poitevin-Saintongeais: s'apremer
- Old Lombard: aprosmar
- Old Occitan: aprosmar, aproimar
- Occitan: aproimar, apromar
- Old Franco-Provençal: aproismar, aproimar
- Borrowed:
- → Catalan: aproximar
- → English: approximate
- → Galician: aproximar
- → Italian: approssimare
- → Old French: approximer
- French: approximer
- → Portuguese: aproximar
- → Romanian: aproxima
- → Spanish: aproximar
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “approximare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 25: Refonte Apaideutos–Azymus, page 55
Further reading
- “approximo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- approximo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.