appugnatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of appugnō
Participle
appugnātus (feminine appugnāta, neuter appugnātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | appugnātus | appugnāta | appugnātum | appugnātī | appugnātae | appugnāta | |
| genitive | appugnātī | appugnātae | appugnātī | appugnātōrum | appugnātārum | appugnātōrum | |
| dative | appugnātō | appugnātae | appugnātō | appugnātīs | |||
| accusative | appugnātum | appugnātam | appugnātum | appugnātōs | appugnātās | appugnāta | |
| ablative | appugnātō | appugnātā | appugnātō | appugnātīs | |||
| vocative | appugnāte | appugnāta | appugnātum | appugnātī | appugnātae | appugnāta | |