apricitas
Latin
Etymology
From aprīcus (“sunny”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aːˈpriː.kɪ.tas]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈpriː.t͡ʃi.t̪as]
Noun
āprīcitās f (genitive āprīcitātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | āprīcitās | āprīcitātēs |
| genitive | āprīcitātis | āprīcitātum |
| dative | āprīcitātī | āprīcitātibus |
| accusative | āprīcitātem | āprīcitātēs |
| ablative | āprīcitāte | āprīcitātibus |
| vocative | āprīcitās | āprīcitātēs |
Descendants
- English: apricity
References
- “apricitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- apricitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- apricitas, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011