aquatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of aquor
Participle
aquātus (feminine aquāta, neuter aquātum); first/second-declension participle
- having been watered
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aquātus | aquāta | aquātum | aquātī | aquātae | aquāta | |
| genitive | aquātī | aquātae | aquātī | aquātōrum | aquātārum | aquātōrum | |
| dative | aquātō | aquātae | aquātō | aquātīs | |||
| accusative | aquātum | aquātam | aquātum | aquātōs | aquātās | aquāta | |
| ablative | aquātō | aquātā | aquātō | aquātīs | |||
| vocative | aquāte | aquāta | aquātum | aquātī | aquātae | aquāta | |
References
- “aquatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press