aratiuncula
Latin
Etymology
From arātiō (“ploughing”) + -cula (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.raː.tiˈʊŋ.kʊ.ɫa]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.rat̪.t̪͡s̪iˈuŋ.ku.la]
Noun
arātiuncula f (genitive arātiunculae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | arātiuncula | arātiunculae |
| genitive | arātiunculae | arātiunculārum |
| dative | arātiunculae | arātiunculīs |
| accusative | arātiunculam | arātiunculās |
| ablative | arātiunculā | arātiunculīs |
| vocative | arātiuncula | arātiunculae |
References
- “aratiuncula”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "aratiuncula", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- aratiuncula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- aratiuncula in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016