arcatura
Latin
Etymology
From arca (“chest, box”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ar.kaːˈtuː.ra]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.kaˈt̪uː.ra]
Noun
arcātūra f (genitive arcātūrae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | arcātūra | arcātūrae |
| genitive | arcātūrae | arcātūrārum |
| dative | arcātūrae | arcātūrīs |
| accusative | arcātūram | arcātūrās |
| ablative | arcātūrā | arcātūrīs |
| vocative | arcātūra | arcātūrae |
Related terms
References
- “arcatura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "arcatura", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- arcatura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /aʁ.kaˈtu.ɾɐ/ [ah.kaˈtu.ɾɐ]
- (São Paulo) IPA(key): /aɾ.kaˈtu.ɾɐ/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /aʁ.kaˈtu.ɾɐ/ [aχ.kaˈtu.ɾɐ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /aɻ.kaˈtu.ɾa/
- (Portugal) IPA(key): /ɐɾ.kɐˈtu.ɾɐ/
- Hyphenation: ar‧ca‧tu‧ra
Noun
arcatura f (plural arcaturas)
- (architecture) arcature (a small, arched passageway)