arcitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of arceō.
Participle
arcitus (feminine arcita, neuter arcitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arcitus | arcita | arcitum | arcitī | arcitae | arcita | |
| genitive | arcitī | arcitae | arcitī | arcitōrum | arcitārum | arcitōrum | |
| dative | arcitō | arcitae | arcitō | arcitīs | |||
| accusative | arcitum | arcitam | arcitum | arcitōs | arcitās | arcita | |
| ablative | arcitō | arcitā | arcitō | arcitīs | |||
| vocative | arcite | arcita | arcitum | arcitī | arcitae | arcita | |