ardıç
See also: Ardıç
Turkish
Alternative forms
- arduç, ardunç (Kütahya)
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish آردج (ardıc, “juniper”), from Proto-Turkic *artïč (“juniper”).
Pronunciation
- IPA(key): /aɾˈdɯtʃ/
Noun
ardıç (definite accusative ardıcı, plural ardıçlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ardıç | ardıçlar |
| definite accusative | ardıcı | ardıçları |
| dative | ardıca | ardıçlara |
| locative | ardıçta | ardıçlarda |
| ablative | ardıçtan | ardıçlardan |
| genitive | ardıcın | ardıçların |
Derived terms
- ardıç katranı
- ardıç kuşu
- ardıç otu
- ardıç rakısı
- ardıç reçinesi
- ardıç tohumu
- ardıç zamkı
- bataklık ardıcı
- karaardıç
Further reading
- “ardıç”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu