arenivagus
Latin
Alternative forms
Etymology
From arēna (“sand”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.reːˈnɪ.wa.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.reˈniː.va.ɡus]
Adjective
arēnivagus (feminine arēnivaga, neuter arēnivagum); first/second-declension adjective
- alternative form of harēnavagus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arēnivagus | arēnivaga | arēnivagum | arēnivagī | arēnivagae | arēnivaga | |
| genitive | arēnivagī | arēnivagae | arēnivagī | arēnivagōrum | arēnivagārum | arēnivagōrum | |
| dative | arēnivagō | arēnivagae | arēnivagō | arēnivagīs | |||
| accusative | arēnivagum | arēnivagam | arēnivagum | arēnivagōs | arēnivagās | arēnivaga | |
| ablative | arēnivagō | arēnivagā | arēnivagō | arēnivagīs | |||
| vocative | arēnivage | arēnivaga | arēnivagum | arēnivagī | arēnivagae | arēnivaga | |
References
- “arenivagus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- arenivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.