arietans
Latin
Etymology
Present participle of arietō.
Participle
arietāns (genitive arietantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | arietāns | arietantēs | arietantia | ||
| genitive | arietantis | arietantium | |||
| dative | arietantī | arietantibus | |||
| accusative | arietantem | arietāns | arietantēs arietantīs |
arietantia | |
| ablative | arietante arietantī1 |
arietantibus | |||
| vocative | arietāns | arietantēs | arietantia | ||
1When used purely as an adjective.