armillatus
Latin
Etymology
From armilla (“bracelet”) + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ar.mɪlˈlaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.milˈlaː.t̪us]
Adjective
armillātus (feminine armillāta, neuter armillātum); first/second-declension adjective
- Ornamented with a bracelet.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | armillātus | armillāta | armillātum | armillātī | armillātae | armillāta | |
| genitive | armillātī | armillātae | armillātī | armillātōrum | armillātārum | armillātōrum | |
| dative | armillātō | armillātae | armillātō | armillātīs | |||
| accusative | armillātum | armillātam | armillātum | armillātōs | armillātās | armillāta | |
| ablative | armillātō | armillātā | armillātō | armillātīs | |||
| vocative | armillāte | armillāta | armillātum | armillātī | armillātae | armillāta | |
References
- “armillatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “armillatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- armillatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.