arsus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ārdeō
Participle
arsus (feminine arsa, neuter arsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arsus | arsa | arsum | arsī | arsae | arsa | |
| genitive | arsī | arsae | arsī | arsōrum | arsārum | arsōrum | |
| dative | arsō | arsae | arsō | arsīs | |||
| accusative | arsum | arsam | arsum | arsōs | arsās | arsa | |
| ablative | arsō | arsā | arsō | arsīs | |||
| vocative | arse | arsa | arsum | arsī | arsae | arsa | |
Derived terms
Descendants
References
- “arsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press