asportatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of asportō.
Participle
asportātus (feminine asportāta, neuter asportātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | asportātus | asportāta | asportātum | asportātī | asportātae | asportāta | |
| genitive | asportātī | asportātae | asportātī | asportātōrum | asportātārum | asportātōrum | |
| dative | asportātō | asportātae | asportātō | asportātīs | |||
| accusative | asportātum | asportātam | asportātum | asportātōs | asportātās | asportāta | |
| ablative | asportātō | asportātā | asportātō | asportātīs | |||
| vocative | asportāte | asportāta | asportātum | asportātī | asportātae | asportāta | |