assensus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [asˈsẽː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [asˈsɛn.sus]
Etymology 1
Perfect participle of assentior
Participle
assēnsus (feminine assēnsa, neuter assēnsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | assēnsus | assēnsa | assēnsum | assēnsī | assēnsae | assēnsa | |
genitive | assēnsī | assēnsae | assēnsī | assēnsōrum | assēnsārum | assēnsōrum | |
dative | assēnsō | assēnsae | assēnsō | assēnsīs | |||
accusative | assēnsum | assēnsam | assēnsum | assēnsōs | assēnsās | assēnsa | |
ablative | assēnsō | assēnsā | assēnsō | assēnsīs | |||
vocative | assēnse | assēnsa | assēnsum | assēnsī | assēnsae | assēnsa |
Descendants
Etymology 2
assentior + -tus (forming action nouns)
Noun
assēnsus m (genitive assēnsūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | assēnsus | assēnsūs |
genitive | assēnsūs | assēnsuum |
dative | assēnsuī | assēnsibus |
accusative | assēnsum | assēnsūs |
ablative | assēnsū | assēnsibus |
vocative | assēnsus | assēnsūs |
References
- “assensus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assensus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.