assolans
Latin
Etymology
Present participle of assolō
Participle
assolāns (genitive assolantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | assolāns | assolantēs | assolantia | ||
| genitive | assolantis | assolantium | |||
| dative | assolantī | assolantibus | |||
| accusative | assolantem | assolāns | assolantēs assolantīs |
assolantia | |
| ablative | assolante assolantī1 |
assolantibus | |||
| vocative | assolāns | assolantēs | assolantia | ||
1When used purely as an adjective.