assultans
Latin
Etymology
Present participle of assultō
Participle
assultāns (genitive assultantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | assultāns | assultantēs | assultantia | ||
| genitive | assultantis | assultantium | |||
| dative | assultantī | assultantibus | |||
| accusative | assultantem | assultāns | assultantēs assultantīs |
assultantia | |
| ablative | assultante assultantī1 |
assultantibus | |||
| vocative | assultāns | assultantēs | assultantia | ||
1When used purely as an adjective.