assumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of assūmō.
Participle
assūmptus (feminine assūmpta, neuter assūmptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | assūmptus | assūmpta | assūmptum | assūmptī | assūmptae | assūmpta | |
| genitive | assūmptī | assūmptae | assūmptī | assūmptōrum | assūmptārum | assūmptōrum | |
| dative | assūmptō | assūmptae | assūmptō | assūmptīs | |||
| accusative | assūmptum | assūmptam | assūmptum | assūmptōs | assūmptās | assūmpta | |
| ablative | assūmptō | assūmptā | assūmptō | assūmptīs | |||
| vocative | assūmpte | assūmpta | assūmptum | assūmptī | assūmptae | assūmpta | |
Descendants
- Asturian: asuntu
- Catalan: assumpte
- English: assumpt
- Italian: assunto
- Polish: asumpt
- Old Galician-Portuguese: assunto
- Spanish: asunto
References
- “assumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.