atribut
Albanian
Noun
atribut
Catalan
Pronunciation
Noun
atribut m (plural atributs)
- attribute
- Synonyms: tret, característica, propietat, qualitat
Related terms
Further reading
- “atribut”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “atribut”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “atribut” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “atribut” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈatrɪbut]
Noun
atribut m inan
Declension
Declension of atribut (hard masculine inanimate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | atribut | atributy |
genitive | atributu | atributů |
dative | atributu | atributům |
accusative | atribut | atributy |
vocative | atribute | atributy |
locative | atributu | atributech |
instrumental | atributem | atributy |
Related terms
- See tribut
Further reading
- “atribut”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “atribut”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “atribut”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025
Indonesian
Etymology
From Dutch attribuut, from French attribut, from Latin attributum.
Pronunciation
- IPA(key): [atˈri.bʊt]
- Hyphenation: at‧ri‧but
Noun
atribut (plural atribut-atribut)
- attribute,
- a characteristic or quality of a thing
- (grammar) a word that qualifies a noun, a qualifier
- (archaeology) a characteristic or quality of an artifact
- (figurative) paraphernalia, miscellaneous items, especially the set of equipment required for a particular activity; stuff
- (figurative) symbol, insignia, emblem
Derived terms
- beratribut
- diatributkan
- mengatributkan
Related terms
Further reading
- “atribut” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.
Romanian
Etymology
Borrowed from French attribut, from Latin attributum.
Noun
atribut n (plural atribute)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | atribut | atributul | atribute | atributele | |
genitive-dative | atribut | atributului | atribute | atributelor | |
vocative | atributule | atributelor |
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /atrǐbuːt/
- Hyphenation: a‧tri‧but
Noun
atrìbūt m inan (Cyrillic spelling атрѝбӯт)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | atrìbūt | atributi |
genitive | atribúta | atributa |
dative | atributu | atributima |
accusative | atribut | atribute |
vocative | atribute | atributi |
locative | atributu | atributima |
instrumental | atributom | atributima |