attenuatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attenuō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [at.tɛ.nuˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at̪.t̪e.nuˈaː.t̪us]
- Hyphenation: at‧te‧nu‧ā‧tus
Participle
attenuātus (feminine attenuāta, neuter attenuātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | attenuātus | attenuāta | attenuātum | attenuātī | attenuātae | attenuāta | |
| genitive | attenuātī | attenuātae | attenuātī | attenuātōrum | attenuātārum | attenuātōrum | |
| dative | attenuātō | attenuātae | attenuātō | attenuātīs | |||
| accusative | attenuātum | attenuātam | attenuātum | attenuātōs | attenuātās | attenuāta | |
| ablative | attenuātō | attenuātā | attenuātō | attenuātīs | |||
| vocative | attenuāte | attenuāta | attenuātum | attenuātī | attenuātae | attenuāta | |
References
- “attenuatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “attenuatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- attenuatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.