attinens
Latin
Etymology
Present participle of attineō.
Participle
attinēns (genitive attinentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | attinēns | attinentēs | attinentia | ||
| genitive | attinentis | attinentium | |||
| dative | attinentī | attinentibus | |||
| accusative | attinentem | attinēns | attinentēs attinentīs |
attinentia | |
| ablative | attinente attinentī1 |
attinentibus | |||
| vocative | attinēns | attinentēs | attinentia | ||
1When used purely as an adjective.