attonitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attonō.
Participle
attonitus (feminine attonita, neuter attonitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | attonitus | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita | |
| genitive | attonitī | attonitae | attonitī | attonitōrum | attonitārum | attonitōrum | |
| dative | attonitō | attonitae | attonitō | attonitīs | |||
| accusative | attonitum | attonitam | attonitum | attonitōs | attonitās | attonita | |
| ablative | attonitō | attonitā | attonitō | attonitīs | |||
| vocative | attonite | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita | |
Descendants
Noun
attonitus m (genitive attonitūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | attonitus | attonitūs |
| genitive | attonitūs | attonituum |
| dative | attonituī | attonitibus |
| accusative | attonitum | attonitūs |
| ablative | attonitū | attonitibus |
| vocative | attonitus | attonitūs |
References
- attonitus in Enrico Olivetti, editor (2003-2025), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- attonitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.