attribuens
Latin
Etymology
Present participle of attribuō.
Participle
attribuēns (genitive attribuentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | attribuēns | attribuentēs | attribuentia | ||
| genitive | attribuentis | attribuentium | |||
| dative | attribuentī | attribuentibus | |||
| accusative | attribuentem | attribuēns | attribuentēs attribuentīs |
attribuentia | |
| ablative | attribuente attribuentī1 |
attribuentibus | |||
| vocative | attribuēns | attribuentēs | attribuentia | ||
1When used purely as an adjective.