auctionatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of auctiōnor.
Participle
auctiōnātus (feminine auctiōnāta, neuter auctiōnātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | auctiōnātus | auctiōnāta | auctiōnātum | auctiōnātī | auctiōnātae | auctiōnāta | |
| genitive | auctiōnātī | auctiōnātae | auctiōnātī | auctiōnātōrum | auctiōnātārum | auctiōnātōrum | |
| dative | auctiōnātō | auctiōnātae | auctiōnātō | auctiōnātīs | |||
| accusative | auctiōnātum | auctiōnātam | auctiōnātum | auctiōnātōs | auctiōnātās | auctiōnāta | |
| ablative | auctiōnātō | auctiōnātā | auctiōnātō | auctiōnātīs | |||
| vocative | auctiōnāte | auctiōnāta | auctiōnātum | auctiōnātī | auctiōnātae | auctiōnāta | |