auctoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of auctōrō
Participle
auctōrātus (feminine auctōrāta, neuter auctōrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | auctōrātus | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta | |
| genitive | auctōrātī | auctōrātae | auctōrātī | auctōrātōrum | auctōrātārum | auctōrātōrum | |
| dative | auctōrātō | auctōrātae | auctōrātō | auctōrātīs | |||
| accusative | auctōrātum | auctōrātam | auctōrātum | auctōrātōs | auctōrātās | auctōrāta | |
| ablative | auctōrātō | auctōrātā | auctōrātō | auctōrātīs | |||
| vocative | auctōrāte | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta | |
References
- "auctoratus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)