augens
Latin
Etymology
Present participle of augeō.
Participle
augēns (genitive augentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | augēns | augentēs | augentia | ||
| genitive | augentis | augentium | |||
| dative | augentī | augentibus | |||
| accusative | augentem | augēns | augentēs augentīs |
augentia | |
| ablative | augente augentī1 |
augentibus | |||
| vocative | augēns | augentēs | augentia | ||
1When used purely as an adjective.