augmentaturus
Latin
Etymology
Future active participle of augmentō
Participle
augmentātūrus (feminine augmentātūra, neuter augmentātūrum); first/second-declension participle
- about to augment
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | augmentātūrus | augmentātūra | augmentātūrum | augmentātūrī | augmentātūrae | augmentātūra | |
| genitive | augmentātūrī | augmentātūrae | augmentātūrī | augmentātūrōrum | augmentātūrārum | augmentātūrōrum | |
| dative | augmentātūrō | augmentātūrae | augmentātūrō | augmentātūrīs | |||
| accusative | augmentātūrum | augmentātūram | augmentātūrum | augmentātūrōs | augmentātūrās | augmentātūra | |
| ablative | augmentātūrō | augmentātūrā | augmentātūrō | augmentātūrīs | |||
| vocative | augmentātūre | augmentātūra | augmentātūrum | augmentātūrī | augmentātūrae | augmentātūra | |