augmentatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of augmentō
Participle
augmentātus (feminine augmentāta, neuter augmentātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | augmentātus | augmentāta | augmentātum | augmentātī | augmentātae | augmentāta | |
| genitive | augmentātī | augmentātae | augmentātī | augmentātōrum | augmentātārum | augmentātōrum | |
| dative | augmentātō | augmentātae | augmentātō | augmentātīs | |||
| accusative | augmentātum | augmentātam | augmentātum | augmentātōs | augmentātās | augmentāta | |
| ablative | augmentātō | augmentātā | augmentātō | augmentātīs | |||
| vocative | augmentāte | augmentāta | augmentātum | augmentātī | augmentātae | augmentāta | |
References
- "augmentatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)