aukasetning

Icelandic

Etymology

From auka- (additional, extra) +‎ setning (clause).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈøyːkaˌsɛhtniŋk/

Noun

aukasetning f (genitive singular aukasetningar, nominative plural aukasetningar)

  1. (grammar) a subordinate clause, a dependent clause; (a clause that cannot stand alone as a sentence, but functions as either a noun, adjective or adverb in a sentence)
    Antonym: aðalsetning

Declension

Declension of aukasetning (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative aukasetning aukasetningin aukasetningar aukasetningarnar
accusative aukasetningu aukasetninguna aukasetningar aukasetningarnar
dative aukasetningu aukasetningunni aukasetningum aukasetningunum
genitive aukasetningar aukasetningarinnar aukasetninga aukasetninganna