autóim
Hungarian
Etymology
From autó + -im (possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒutoːjim]
- Hyphenation: au‧tó‧im
Noun
autóim
- first-person singular multiple-possession possessive of autó
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | autóim |
| accusative | — | autóimat |
| dative | — | autóimnak |
| instrumental | — | autóimmal |
| causal-final | — | autóimért |
| translative | — | autóimmá |
| terminative | — | autóimig |
| essive-formal | — | autóimként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | — | autóimban |
| superessive | — | autóimon |
| adessive | — | autóimnál |
| illative | — | autóimba |
| sublative | — | autóimra |
| allative | — | autóimhoz |
| elative | — | autóimból |
| delative | — | autóimról |
| ablative | — | autóimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | autóimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | autóiméi |