autoidentyfikacja

See also: autoidentyfikacją

Polish

Etymology

From auto- +‎ identyfikacja. First attested in 1949.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /aw.tɔ.i.dɛn.tɘ.fiˈka.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: au‧to‧i‧den‧ty‧fi‧ka‧cja

Noun

autoidentyfikacja f

  1. (psychology) self-identification

Declension

Declension of autoidentyfikacja
singular
nominative autoidentyfikacja
genitive autoidentyfikacji
dative autoidentyfikacji
accusative autoidentyfikację
instrumental autoidentyfikacją
locative autoidentyfikacji
vocative autoidentyfikacjo

Derived terms

adjective

References

  1. ^ Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe (1949) Roczniki humanistyczne‎[1], volume 50, number 7, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, page 177: “Białorusini natomiast, których mówi Andrzej Romanowski, są - jego zdaniem - społecznością o niedokończonym procesie autoidentyfikacji narodowej, bo zanim  […]”
  2. ^ autoidentyfikacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.