autoironiczny

Polish

Etymology

From autoironia +‎ -iczny. First attested in 1908.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /aw.tɔ.i.rɔˈɲit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: au‧to‧i‧ro‧nicz‧ny

Adjective

autoironiczny (comparative bardziej autoironiczny, superlative najbardziej autoironiczny, derived adverb autoironicznie)

  1. (literary) self-deprecating

Declension

Declension of autoironiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative autoironiczny autoironiczna autoironiczne autoironiczni autoironiczne
genitive autoironicznego autoironicznej autoironicznego autoironicznych
dative autoironicznemu autoironicznej autoironicznemu autoironicznym
accusative autoironicznego autoironiczny autoironiczną autoironiczne autoironicznych autoironiczne
instrumental autoironicznym autoironiczną autoironicznym autoironicznymi
locative autoironicznym autoironicznej autoironicznym autoironicznych
noun
verb

References

  1. ^ autoironiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.