auxiliabundus
Latin
Etymology
auxilior (“help, aid”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯k.sɪ.li.aːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯k.si.li.aˈbun̪.d̪us]
Adjective
auxiliābundus (feminine auxiliābunda, neuter auxiliābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | auxiliābundus | auxiliābunda | auxiliābundum | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābunda | |
| genitive | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābundī | auxiliābundōrum | auxiliābundārum | auxiliābundōrum | |
| dative | auxiliābundō | auxiliābundae | auxiliābundō | auxiliābundīs | |||
| accusative | auxiliābundum | auxiliābundam | auxiliābundum | auxiliābundōs | auxiliābundās | auxiliābunda | |
| ablative | auxiliābundō | auxiliābundā | auxiliābundō | auxiliābundīs | |||
| vocative | auxiliābunde | auxiliābunda | auxiliābundum | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābunda | |
References
- “auxiliabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auxiliabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.