avastan
Old Dutch
Etymology
Verb
avastān
- to separate oneself from, to leave
- to relinquish, to give up
Inflection
Conjugation of avastān (strong class 6 irregular, suppletive)
| infinitive | avastān | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | stā ava, stān ava | stunt ava |
| 2nd person singular | stēs ava | stundi ava |
| 3rd person singular | stēt ava | stunt ava |
| 1st person plural | stān ava | stundon ava |
| 2nd person plural | stāt ava | stundot ava |
| 3rd person plural | stānt ava | stundon ava |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | stā ava | stundi ava |
| 2nd person singular | stās ava | stundi ava |
| 3rd person singular | stā ava | stundi ava |
| 1st person plural | stān ava | stundin ava |
| 2nd person plural | stāt ava | stundit ava |
| 3rd person plural | stān ava | stundin ava |
| imperative | present | |
| singular | stā ava | |
| plural | stāt ava | |
| participle | present | past |
| avastāndi | avagistān, avagistandan | |
Descendants
- Middle Dutch: āvestâen
Further reading
- “avastān”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012