avocatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of āvocō.
Participle
āvocātus (feminine āvocāta, neuter āvocātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | āvocātus | āvocāta | āvocātum | āvocātī | āvocātae | āvocāta | |
| genitive | āvocātī | āvocātae | āvocātī | āvocātōrum | āvocātārum | āvocātōrum | |
| dative | āvocātō | āvocātae | āvocātō | āvocātīs | |||
| accusative | āvocātum | āvocātam | āvocātum | āvocātōs | āvocātās | āvocāta | |
| ablative | āvocātō | āvocātā | āvocātō | āvocātīs | |||
| vocative | āvocāte | āvocāta | āvocātum | āvocātī | āvocātae | āvocāta | |
References
- "avocatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)