avveckla
Swedish
Etymology
Borrowed from German abwickeln. By surface analysis, av + veckla. Cognate of Danish afvikle.
Verb
avveckla (present avvecklar, preterite avvecklade, supine avvecklat, imperative avveckla)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | avveckla | avvecklas | ||
| supine | avvecklat | avvecklats | ||
| imperative | avveckla | — | ||
| imper. plural1 | avvecklen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | avvecklar | avvecklade | avvecklas | avvecklades |
| ind. plural1 | avveckla | avvecklade | avvecklas | avvecklades |
| subjunctive2 | avveckle | avvecklade | avveckles | avvecklades |
| present participle | avvecklande | |||
| past participle | avvecklad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.