awæcnian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑ.wæk.ni.ɑn/
Verb
awæcnian
Conjugation
Conjugation of awæcnian (weak, class 2)
| infinitive | awæcnian | awæcnienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | awæcniġe | awæcnode |
| second person singular | awæcnast | awæcnodest |
| third person singular | awæcnaþ | awæcnode |
| plural | awæcniaþ | awæcnodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | awæcniġe | awæcnode |
| plural | awæcniġen | awæcnoden |
| imperative | ||
| singular | awæcna | |
| plural | awæcniaþ | |
| participle | present | past |
| awæcniende | (ġe)awæcnod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “a-wæcnian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.