bînî

See also: bini, Bini, and bíniʼ

Northern Kurdish

Verb

bînî

  1. second-person singular present of anîn

Phuthi

Etymology

From Proto-Bantu *-bàdɪ́.

Adjective

-bînî́

  1. two

Inflection

Adjective concord, tone LH
modifier copulative
1st singular legimubînî gimubînî
2nd singular lomubînî umubînî
1st plural lesibabînî sibabînî
2nd plural lelibabînî libabînî
class 1 lamubînî mhubînî
class 2 lababînî bhabînî
class 3 lomubînî mhubînî
class 4 lemibînî mhibînî
class 5 lelibînî lhibînî
class 6 lamabînî mhabînî
class 7 lesibînî ssibînî
class 8 letibînî ttibînî
class 9 lebînî yhibînî
class 10 letibînî ttibînî
class 14 lobubînî bhubînî
class 15 lokubînî kkubînî
class 17 lokubînî kkubînî
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.