bökkenő
Hungarian
Etymology
From the dialectal bökken (“to wobble”) + -ő (present participle suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbøkːɛnøː]
- Hyphenation: bök‧ke‧nő
- Rhymes: -nøː
Noun
bökkenő (plural bökkenők)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bökkenő | bökkenők |
| accusative | bökkenőt | bökkenőket |
| dative | bökkenőnek | bökkenőknek |
| instrumental | bökkenővel | bökkenőkkel |
| causal-final | bökkenőért | bökkenőkért |
| translative | bökkenővé | bökkenőkké |
| terminative | bökkenőig | bökkenőkig |
| essive-formal | bökkenőként | bökkenőkként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | bökkenőben | bökkenőkben |
| superessive | bökkenőn | bökkenőkön |
| adessive | bökkenőnél | bökkenőknél |
| illative | bökkenőbe | bökkenőkbe |
| sublative | bökkenőre | bökkenőkre |
| allative | bökkenőhöz | bökkenőkhöz |
| elative | bökkenőből | bökkenőkből |
| delative | bökkenőről | bökkenőkről |
| ablative | bökkenőtől | bökkenőktől |
| non-attributive possessive – singular |
bökkenőé | bökkenőké |
| non-attributive possessive – plural |
bökkenőéi | bökkenőkéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | bökkenőm | bökkenőim |
| 2nd person sing. | bökkenőd | bökkenőid |
| 3rd person sing. | bökkenője | bökkenői |
| 1st person plural | bökkenőnk | bökkenőink |
| 2nd person plural | bökkenőtök | bökkenőitek |
| 3rd person plural | bökkenőjük | bökkenőik |
Further reading
- bökkenő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
- bökkenő in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).