børkur

Faroese

Etymology

From Old Norse bǫrkr, from Proto-Germanic *barkuz.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈpœɹ̥kʊɹ]

Noun

børkur m (genitive singular barkar, uncountable)

  1. bark (of a tree)

Declension

m25-s singular
indefinite definite
nominative børkur børkurin
accusative børk børkin
dative børki børkinum
genitive barkar barkarins