bławatnik

Polish

Etymology

From bławat +‎ -nik. First attested in 1687.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bwaˈvat.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɲik
  • Syllabification: bła‧wat‧nik

Noun

bławatnik m animal

  1. any cotinga of the genus Cotinga
  2. (more generally, usually in the plural) a cotingid belonging to the subfamily Cotinginae

Declension

Declension of bławatnik
singular plural
nominative bławatnik bławatniki
genitive bławatnika bławatników
dative bławatnikowi bławatnikom
accusative bławatnika bławatniki
instrumental bławatnikiem bławatnikami
locative bławatniku bławatnikach
vocative bławatniku bławatniki

Noun

bławatnik m pers

  1. (obsolete) silk trader

Declension

Declension of bławatnik
singular plural
nominative bławatnik bławatnicy/bławatniki (deprecative)
genitive bławatnika bławatników
dative bławatnikowi bławatnikom
accusative bławatnika bławatników
instrumental bławatnikiem bławatnikami
locative bławatniku bławatnikach
vocative bławatniku bławatnicy
adjectives
nouns

References

  1. ^ Wiesław Morawski (22 August 2007) “BŁAWATNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  2. ^ bławatnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.