břímě
See also: brime
Czech
Etymology
Inherited from Old Czech břiemě, from Proto-Slavic *bermę.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbr̝iːmɲɛ]
Noun
břímě n
- (archaic or literary) alternative form of břemeno
Declension
Declension of břímě (n-stem neuter irreg-stem)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | břímě | břemena |
| genitive | břemena, břemene | břemen |
| dative | břemeni, břemenu | břemenům |
| accusative | břímě | břemena |
| vocative | břímě | břemena |
| locative | břemeně, břemeni, břemenu | břemenech |
| instrumental | břemenem | břemeny |
Further reading
- “břímě”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “břímě”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “břímě”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025