baş başa
Turkish
Etymology
From baş (“head”) + baş + -a (dative suffix), literally “head to head”.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbaʃ.ba.ʃa/
Adverb
- (with instrumental or ile) Involving only two people in a private, intimate setting; face-to-face, tête-à-tête.
- Synonym: yüz yüze
Derived terms
- baş başa bırakmak
- baş başa kalmak
- baş başa olmak
- baş başa vermek
Further reading
- “baş başa”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “baş başa”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 485