baş başa

Turkish

Etymology

From baş (head) +‎ baş +‎ -a (dative suffix), literally head to head.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbaʃ.ba.ʃa/

Adverb

baş başa

  1. (with instrumental or ile) Involving only two people in a private, intimate setting; face-to-face, tête-à-tête.
    Synonym: yüz yüze

Derived terms

  • baş başa bırakmak
  • baş başa kalmak
  • baş başa olmak
  • baş başa vermek

Further reading