babáim
Hungarian
Etymology
baba + -im (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɒbaːjim]
- Hyphenation: ba‧bá‧im
Noun
babáim
- first-person singular multiple-possession possessive of baba
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | — | babáim |
accusative | — | babáimat |
dative | — | babáimnak |
instrumental | — | babáimmal |
causal-final | — | babáimért |
translative | — | babáimmá |
terminative | — | babáimig |
essive-formal | — | babáimként |
essive-modal | — | babáimul |
inessive | — | babáimban |
superessive | — | babáimon |
adessive | — | babáimnál |
illative | — | babáimba |
sublative | — | babáimra |
allative | — | babáimhoz |
elative | — | babáimból |
delative | — | babáimról |
ablative | — | babáimtól |
non-attributive possessive – singular |
— | babáimé |
non-attributive possessive – plural |
— | babáiméi |