babérjaim
Hungarian
Etymology
babér (“laurel”) + -jaim (“my ... -s”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɒbeːrjɒjim]
- Hyphenation: ba‧bér‧ja‧im
Noun
babérjaim
- first-person singular multiple-possession possessive of babér
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | babérjaim |
| accusative | — | babérjaimat |
| dative | — | babérjaimnak |
| instrumental | — | babérjaimmal |
| causal-final | — | babérjaimért |
| translative | — | babérjaimmá |
| terminative | — | babérjaimig |
| essive-formal | — | babérjaimként |
| essive-modal | — | babérjaimul |
| inessive | — | babérjaimban |
| superessive | — | babérjaimon |
| adessive | — | babérjaimnál |
| illative | — | babérjaimba |
| sublative | — | babérjaimra |
| allative | — | babérjaimhoz |
| elative | — | babérjaimból |
| delative | — | babérjaimról |
| ablative | — | babérjaimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | babérjaimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | babérjaiméi |