bacchabundus
Latin
Etymology
bacchor (“revel as at a bacchanal”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bak.kʰaːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bak.kaˈbun̪.d̪us]
Adjective
bacchābundus (feminine bacchābunda, neuter bacchābundum); first/second-declension adjective
- revelling boisterously in the manner of the Bacchantes
- noisy, ranting, raving
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bacchābundus | bacchābunda | bacchābundum | bacchābundī | bacchābundae | bacchābunda | |
| genitive | bacchābundī | bacchābundae | bacchābundī | bacchābundōrum | bacchābundārum | bacchābundōrum | |
| dative | bacchābundō | bacchābundae | bacchābundō | bacchābundīs | |||
| accusative | bacchābundum | bacchābundam | bacchābundum | bacchābundōs | bacchābundās | bacchābunda | |
| ablative | bacchābundō | bacchābundā | bacchābundō | bacchābundīs | |||
| vocative | bacchābunde | bacchābunda | bacchābundum | bacchābundī | bacchābundae | bacchābunda | |
References
- “bacchabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “bacchabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- bacchabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.