bairactar

Romanian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish بیراقدار (bayrakdar). First attested in 1776.

Noun

bairactar m (plural bairactari)

  1. (obsolete) flag-bearer

Declension

Declension of bairactar
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative bairactar bairactarul bairactari bairactarii
genitive-dative bairactar bairactarului bairactari bairactarilor
vocative bairactarule bairactarilor

References

  • bairactar in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN