baltag
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish بالطه (balta).
Noun
baltag n (plural baltage)
- long-handled axe
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | baltag | baltagul | baltage | baltagele | |
| genitive-dative | baltag | baltagului | baltage | baltagelor | |
| vocative | baltagule | baltagelor | |||