balteatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of balteō, from balteus.
Participle
balteātus (feminine balteāta, neuter balteātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | balteātus | balteāta | balteātum | balteātī | balteātae | balteāta | |
| genitive | balteātī | balteātae | balteātī | balteātōrum | balteātārum | balteātōrum | |
| dative | balteātō | balteātae | balteātō | balteātīs | |||
| accusative | balteātum | balteātam | balteātum | balteātōs | balteātās | balteāta | |
| ablative | balteātō | balteātā | balteātō | balteātīs | |||
| vocative | balteāte | balteāta | balteātum | balteātī | balteātae | balteāta | |
Descendants
- Romanian: bălțat
References
- “balteatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- balteatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.