bankbreuk
Dutch
Etymology
Compound of bank (“bank”) + breuk (“break, fracture, cleft”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɑŋk.brøːk/
Audio: (file) - Hyphenation: bank‧breuk
Noun
bankbreuk f (plural bankbreuken, diminutive bankbreukje n)
- (archaic, law) criminal bankruptcy
- (obsolete) bankruptcy
- Synonyms: bankroet, failliet, faillissement